Czy w tych zdaniach poprawnie wykorzystano zaimki dzierżawcze, czy są one konieczne? Jeśli nie, to dlaczego? Jak poprawnie zapisać te zdania?

1. Higiena języka to gwarancja zdrowego uśmiechu! Oto wskazówki dotyczące >jego< prawidłowego mycia.

2. Jeśli używasz szczoteczki do języka, pamiętaj o >jej< regularnej wymianie.

Dzień dobry.

Czy w przypadku substancji (np. kosmetyków) stymulujących, dodających energii prawidłowe jest stosowanie określenia energizujący? Często można je spotkać w opisach produktów kosmetycznych, ale wydaje mi się, że jest to kalka z języka angielskiego, a prawidłowe określenie po polsku to energetyzujący.

Proszę o podpowiedź.

Szanowni Państwo,
mam w kręgu znajomych przeuroczą koleżankę o imieniu Mariola, no i jestem jedynym zwracającym się do niej Mariolo. Nie, ja nie o agonii wołacza w języku polskim. Ci nieliczni niemianownikowi i tak wolą formę Mariolu. Błędna analogia do zdrobnień (Jola – Jolu)? Czy może ja się mylę?
Dziękuję za uwagę.

Czy w następującej konstrukcji przecinek przed myjąc jest zasadny: „Sądząc po tym, że dziś 1,5 godziny spędziłam, myjąc okna, pisanie doktoratu weszło w fazę krytyczną”. Wydaje mi się, że nie, ponieważ spędzanie 1,5 godziny oraz mycie okien nie są dwiema odrębnymi czynnościami, które trwają równolegle. Spędzanie czasu polegało bowiem na myciu okna, nie jest zatem czynnością niezależną.

Witam!
Która forma zapisu strony biernej jest poprawna: „Kot jest myty przez Maję” czy „Kot myty jest przez Maję”? A może obie?
Pozdrawiam

Szanowni Państwo,

co łączy ze sobą wyrazy wanna i wiejadło?

Z poważaniem

Stratos Vasdekis

Szanowni Państwo,

czy w zdaniu: „Nauczyciel uwzględnia postęp, [...] uczeń dokonał” w wykropkowanym miejscu powinien znaleźć się zaimek „który” czy raczej „którego”? Ten drugi, jeśli mnie pamięć nie myli, właściwy jest w kontekście użycia orzeczenia w formie zaprzeczonej. Intuicyjnie więc skłaniałbym się więc do zaimka „który”. Proszę o pomoc.

Czy rzeczywiście zaimek który (także w wersji poprzyimkowej lub bardziej rozbudowanej) zawsze się musi odnosić do ostatniego rzeczownika w zdaniu nadrzędnym? Rozumiem, że zdanie „Ojciec Jana, który jest kolejarzem, naprawi nam tę kolejkę” brzmi niejednoznacznie i w wypadku, gdy kolejarzem jest ojciec, należałoby je przeredagować. Ale co z takim przykładem jak „Płyn do mycia naczyń, któryśmy dziś kupili…”? Znam redaktorów, którzy i to zdanie by poprawili, dla mnie to jednak zbytek pedanterii.

Szanowni Państwo,
Słownik scrabblisty (wydanie książkowe) jako poprawną wymienia formę druidy. Nie znajduję jej w innych słownikach. Zaś druid to przecież człowiek, a więc powinno być druidzi. Forma druidy wydaje mi się błędna, bo jest zbudowana wg zasad dotyczących nazw przedmiotów lub zwierząt. Czy Słownik scrabblisty się myli?
Łączę pozdrowienia
Konrad Poleski

Jakiś czas temu poprawiałem w tekście odmianę słowa karman: karmana na karmanu. Dziś jednak natrafiłem w SWO PWN 2004 na oznaczenie przy karman – mzw oraz podaną formę -a. Rzeczywiście w Google jest trochę wyników dla takiej odmiany. Wtedy kierowałem się m.in. ortograficznym słownikiem PWN, który nadal (WSO 2006) podaje tylko -u. Obocznie możemy pisać czy też jeden ze słowników się myli?
Pozdrawiam